Skip to content
do_action('newsup_action_front_page_main_section_1'); ?>
มาตรฐานข้อสอบและการให้เกรดในมหาวิทยาลัย: เกรดเฟ้อและเกรดฝืด
อ่านข้อมูลรายละเอียดเพิ่มเติมใน “ไทยรัฐออนไลน์” : https://www.thairath.co.th/content/410443
มาตรฐานข้อสอบและการให้เกรดในมหาวิทยาลัย: เกรดเฟ้อและเกรดฝืด
ปัญหาที่เกี่ยวข้องกับมาตรฐานข้อสอบและการให้เกรดในมหาวิทยาลัยมีสถานการณ์ที่ความแตกต่างของผลการเรียนระดับพื้นฐานของนักศึกษาแต่ละสถาบันการศึกษาทำให้มีความสงสัยในมาตรฐานของการวัดและประเมินผลของสถาบันการศึกษานั้นๆ นอกจากนี้ มีการกล่าวถึงการแข่งขันของสถาบันการศึกษาระหว่างรัฐและเอกชนในการรับนักศึกษาเข้าสู่สถาบันการศึกษา ซึ่งบทความเน้นเรื่องการสร้างแรงจูงใจและกลยุทธ์ทางการตลาดเพื่อเชิญชวนนักศึกษาให้เข้าเรียนในสถาบันการศึกษาอุดมศึกษา แต่อาจมีผลให้การศึกษาดูเหมือนธุรกิจมากเกินไป นอกจากนี้การให้เกรดเฟ้อ ที่ทำให้ผู้จบการศึกษาที่ได้เกรดสูงมีความเปรียบเมื่อมีการแข่งขันที่ต้องพิจารณาเกรดของผู้จบการศึกษา และผู้ที่ได้เกรดต่ำกว่าขั้นต่ำที่กำหนดอาจขาดคุณสมบัติทันที ทำให้การได้เกรดสูงกลายเป็นการได้เปรียบกว่าเกรดต่ำโดยไม่คำนึงถึงมาตรฐานการวัดและประเมินผลของสถาบันการศึกษา โดยมาตรฐานการให้เกรดในสถาบันการศึกษา คือ
- มาตรฐานการให้เกรดมักต้องผ่านการเห็นชอบหรือได้รับการอนุมัติจากคณะกรรมการหรือผู้มีอำนาจในการอนุมัติ เช่น คณะกรรมการประจำคณะวิชา คณบดี หรือผู้ที่คณบดีมอบหมาย
- สถาบันการศึกษามีคณะกรรมการเฉพาะกิจเพื่อการตรวจสอบการตัดสินผลและการให้คะแนนหลังจากที่มีการตรวจสอบการออกข้อสอบแล้วอีกครั้ง
- สถาบันอุดมศึกษาหรือมหาวิทยาลัยเอกชนกำหนดให้มีการตรวจสอบการตัดสินผลโดยคณะกรรมการจากภายนอก โดยการควบคุมคุณภาพของข้อสอบ เกรด และกระบวนการตัดสินผล
- สถาบันอุดมศึกษาหรือมหาวิทยาลัยของรัฐมักมีการตรวจสอบตั้งแต่ระดับคณะกรรมการบริหารหลักสูตรหรือคณะกรรมการภาควิชา หรือหัวหน้าภาควิชา ก่อนจะนำส่งฝ่ายทะเบียน เพื่อการแก้ไขเกรดที่ผ่านกระบวนการที่ถูกต้อง
- การแก้ไขเกรดต้องผ่านการพิจารณาและเห็นชอบจากอาจารย์ผู้สอนและคณะกรรมการที่อนุมัติผลการศึกษาก่อน ผู้ที่แก้ไขเกรดโดยไม่ผ่านกระบวนการที่ถูกต้องถือเป็นความผิดร้ายแรง
เกรดเฟ้อและเกรดฝืดที่เกิดขึ้นในการตัดสินผลและการให้เกรดของนักศึกษาในสถาบันการศึกษา การเกิดเกรดเฟ้อหมายถึงการให้เกรดเกินมาตรฐานของความสามารถที่แท้จริงของนักศึกษา ในขณะที่เกรดฝืดหมายถึงการให้เกรดต่ำกว่ามาตรฐานของความสามารถที่แท้จริงของนักศึกษา อีกทั้งยังขาดกระบวนการในการควบคุมคุณภาพการตัดสินผลหรือการให้เกรดที่เคร่งครัด การให้เกรดจึงอยู่ภายใต้ดุลพินิจของอาจารย์ผู้สอน แม้ว่าสิทธิ์และอำนาจในการตัดสินผลควรเป็นของอาจารย์ผู้สอนเท่านั้น แต่ควรมีระบบการตัดสินผลที่เป็นที่ยอมรับสำหรับอาจารย์เพื่อให้การตัดสินผลเป็นกระบวนการที่ถูกต้องและเชื่อถือได้ โดยระบบที่กล่าวถึงอาจเป็นเอกสารคู่มือ ระบบสารสนเทศบนเครือข่ายคอมพิวเตอร์ หรือซอฟต์แวร์ที่ช่วยในการตัดสินผล และให้เกรดตามเกณฑ์ที่กำหนดไว้ สิทธิและเสรีภาพของอาจารย์ผู้สอนยังคงมีอยู่โดยไม่มีการก้าวล่วง แต่การใช้ระบบที่ชัดเจน และเป็นกระบวนการที่ถูกต้อง เพื่อช่วยลดความผิดพลาดที่อาจเกิดขึ้นจากการตัดสินผล
การให้รางวัลผู้เรียนดีด้วยการเพิ่มพิเศษเงินเดือนหรือค่าตอบแทนในอดีต และการยกเลิกนโยบายดังกล่าวในสถานศึกษาราชการ แม้ว่าหน่วยงานรัฐบาลจะยังคงให้ค่าตอบแทนเพิ่มพิเศษแก่ผู้จบการศึกษาระดับเกียรตินิยมบางแห่ง บทความเสนอเหตุผลทั้งข้อดีและข้อวิพากษ์เกี่ยวกับนโยบายดังกล่าว ซึ่งเน้นความเป็นธรรมในการส่งเสริมความตั้งใจในการเรียน และเสนอให้รัฐบาลตรวจสอบและปรับปรุงระเบียบและนโยบายเกี่ยวกับค่าตอบแทนพิเศษสำหรับผู้ได้คะแนนเกียรตินิยมในหน่วยงานรัฐวิสาหกิจและภาคเอกชนเพื่อสร้างแรงจูงใจและส่งเสริมความอุตสาหะ และกระบวนการควบคุมคุณภาพการให้เกรดต้องถูกนำมาใช้ในสถาบันอุดมศึกษาอย่างเคร่งครัด รวมถึงการตรวจสอบและปรับปรุงข้อสอบ และระบบการตัดสินผล โดยสำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษาควรมีการตรวจสอบอย่างเคร่งครัดในกระบวนการดังกล่าว
ศาสตราจารย์ ดร.กฤษมันต์ วัฒนาณรงค์